حقیقتاً ارائهٔ مقالات با سخنرانی را به ارائهٔ آن با پوستر ترجیح میدهم. شاید خیلیها بگویند که ارائه با پوستر کم دردسر تر است ولی من فکر میکنم، خیلی سخت است یک مقالهٔ 5 تا 15 صفحه ای را روی یک کاغذ حتی A0 نشان داد. پوستر علمی در تعریف فرنگیها باید مختصر باشد، آنقدر مختصر که به قولی پوستر یک چکیدهٔ گسترش یافته است و نه یک مقالهٔ هرس شده!
توصیه های بسیاری هستند که بر عدم استفاده از متن مقاله در ساختن پوستر تاکید دارند. تکیه بر غلبهٔ تصاویر بر متن و استفادهٔ هوشمدانه از فضای خالی هم به عمق معضل میافزاید. به خصوص اگر در مورد مطالب سخت گیر باشید که اوضاع خیلی ناجور میشود. باید متنی که کلمه به کلمهاش را با حوصله نوشتهاید کنار بگذارید و ایده های اصلی را دوباره روی کاغذ بیاورید، این میتواند نامطبوع باشد ولی یک نکتهٔ زیبا هم وجود دارد، یک پوستر مثل یک اثر هنریست که تا ابد میتواند ایده های اصلی پروژهٔ شما را نشان دهد.
به عنوان یک تمثیل، پوستر مثل یک عکس است و ارائه مثل یک نمایش تئاتر، تئاتر چندرسانه ای تر و صمیمیتر از عکس است ولی در ماندگاری اصلا با عکس قابل مقایسه نیست. پوستر علمی را میتوان در اینترنت منتشر کرد میتوان به دیوار اتاق و یا دانشکده آویخت، اما یک ارائه تنها چند دقیقهٔ کوتاه در محلی معین است و در بلند مدت جز خاطره ای مبهم برای شما ثمری نخواهد داشت. پس پوستر آنقدر ها هم چیز بی کلاسی نیست! در ادامه به سرفصلهایی در مورد یک پوستر اشاره میکنم.