این شعر را برای یکی از دوستانم که به نظرم آینده ای درخشان دارد سروده ام کسی که افکار مرا متحول کرد:
شــوکـت او در سخنم رخـنه کرد
آتـــش او در غــزلـم شــعـله زد
من نه به خود فهم جهان می کنم
بـاده ی او فـهم مــرا تـازه کــرد
یـار خــدا بـود و جـدا از چـو مـا
تـکـیه بـر آن ذات مـلـوکانـه کرد
یـاد مـرا هـمچو خسی پس فکند
روح مـرا مــلـحد و دیـوانــه کرد
درد دلـم با کـه بـگـویـم رفــیـق
صـدرزمـان روح مـن افـتـاده کرد
